‘Herkesin putu kendine şirin, herkes başkasının putuna İbrahim!’
Bu toprakların en değerli fikir adamlarındandı Ömer Lütfi Mete. Bu sözünü miras bıraktı bize en çok.
Ne de güzel anlatıyor değil mi dünyada sadece kendimizin yaşamadığını. Hepimiz evimizde, okulumuzda, mahallemizde kendi putlarımızı yapıyoruz. Bu bazen bir kişi oluyor, bazen malımız-makamımız. Şu kişiye söz söyleyemezsin diye başlıyoruz cümleye mesela. O kişiyi Tanrı katına çıkartıp söz söyletmemeye başladık mı zannediyoruz ki o artık Tanrı! Ve o put öyle şirin geliyor ki. Sonuçta menfaat ilişkisi de var arada!
Ancak bir başkası kendi sevdiğini azıcık övecek olsa hemen Hz. İbrahim kıssaları aklımıza gelmeye başlıyor. Hemen şirkten başlayıp tüm günahlar sıralanıp bu şekilde davranmaması salık veriliyor. Kendi putu kendisine şirin gelen arkadaş başkasının putuna İbrahim kesiliyor!
Malımızla, makamımızla yaptığımız putlar da hep bizimle kalacak gibi geliyor. Onlarla insanları ezmekte beis görmüyoruz, onlarla kibirleniyor, onlarla yatıp onlarla kalkıyoruz. Putumuzu her gün büyütüyoruz doymadan! Birisi biraz marka gördü mü ona makamın, paranın kötü bir şey olduğunu yine Hz. İbrahim kıssaları ile anlatmaya başlıyoruz.
Değerli dostlar. Biz kendimizi düzeltmeden herhangi bir şey düzelmeyecek.
Önce içimizde büyüttüğümüz putları şirin görmekten vazgeçeceğiz. Onlara ilk biz İbrahim kesileceğiz. Putları içimizde tutmamak olacak tüm çabamız. Bizim putlarımız azaldıkça zaten başkasının putu gözünüze gözükmeyecek bile. Onların da düzelmesi için Hz. İbrahim gibi hareket edip gönüller kazanmaya, yürekler fethetmeye başlayacağız.
Önce kendi putlarımız, önce kendi kusurlarımız. Onlar düzeldikçe düzelecek dünya!
(01.02.2022)