İlyas abi sana yazıyorum bu yazıyı. Eğer bir yerlerden bizi görüyorsan, duyuyorsan ya da izliyorsan lütfen kabul et! Ağabe...

İlyas abi sana yazıyorum bu yazıyı. Eğer bir yerlerden bizi görüyorsan, duyuyorsan ya da izliyorsan lütfen kabul et!

Ağabey, yokluğunun 7.yılındayız. 2015 yılının ekim ayında ayrıldın aramızdan. O gün bir şeyler kopmuştu içimden. İnanamadık ki abi öldüğüne. Henüz 30’lu yaşlardaydın ve çok hayalimiz vardı. Hep birlikte güzel günler görecektik.

Kaza yaptığın yere geldiğimde ayaklarım geri geri gitti. 100 metrelik hayatımın en uzun yolunu yürüdüm yanına gelene kadar. Sonrası tufan…

Dünyayı sürgün yeri olarak nitelendiren şaire göre sürgündeki hayatın bitti abi ama gel de bize sor acısını.

Denizlispor maçları bile sensiz zevkli değil artık abi. Biliyorum saha içinde olsan gelip gelip bizim fotoğrafımızı çekerdin. En güzel fotoğrafları kullanma derdin bana.

Duvardaki resmin bak hala gülüyor bana. Abi, içimi acıtan mevzu ise bambaşka…

Abi her geçen gün unutuyorum seninle ilgili anılarımı, hatıralarımı, hikayelerimi.

Halbuki gittiğin günlerde odama kapanmış ve sensiz hayatın nasıl geçeceğini düşünmüştüm günlerce. Her öğlen yemeği kim ısmarlayack muhabbetini kiminle yapacağımı düşünerek ağlamıştım. En çok da evlilik yıldönümümüzde eşimle gideceğimiz yeri senin ayarlaman üzerine düşünmüştüm.

Giderken son iyiliğini bana yapmıştın be abi. Gidip o masaya her oturuşumda içim cız ediyor hala. Senin varlığın oradaymış gibi…

Bu dünyanın nesini beğenmedin de öte tarafa taşındın demek geliyor içimden ama kader diyorum, susuyorum.

Kendimi zorluyorum acı-tatlı hatıralarımız için. İnsan ne kadar vefasız diyorum. Tüm gününü beraber geçirdiğin adamı daha fazla anman, dua etmen gerekmez miydi diyorum sonra! Dünya telaşı denen bu girdapta boğulurken atladığımı görüyorum birçok şeyi. Değmeyecek dünya için kendimizi daha ne kadar paralayacağız bakalım!

Ağabey…Hakkını helal et. Seni sevdiğimi biliyorsun. Fotoğrafınla arada konuşup hasret gidermeye devam edeceğim. Son söz senden:

‘Yolu sevgiden geçenlerle elbet bir gün bir yerlerde buluşuruz.’

(22.10.2022)